W zakładce Źródła w Państwowej Szkole dla Leśniczych w Białowieży i w Leśnym Ośrodku Szkoleniowym umieściłam wykaz książek, artykułów i rozporządzeń, które pozwoliły mi zgłębić temat szkolnictwa leśnego w latach miedzywojennych i 1945-1951. Zapraszam do zapoznania się i korzystania.
Może Ci się podobać również
We wrześniu 2021 roku Technikum Leśne w Białowieży będzie obchodziło Jubileusz 70-
lecia powstania szkoły.
Absolwent z 1979 roku, Zdzisław Nowak, wyszedł z inicjatywą, aby absolwenci szkoły
ufundowali białowieskiej społeczności nowy sztandar.
Czarno-białe zdjęcia sztandaru Państwowej Szkoły dla leśniczych w Białowieży, przekazane przez pana Romualda Morawskiego, syna Justyna Morawskiego (absolwenta z 1933 roku), nie oddają jego prawdziwych kolorów. Nie znamy opisu sztandaru, ale możemy podziwiać prawdopodobny jego wygląd, dzięki panu Jakubowi Nowackiemu. Wykonał on ręczną koloryzację sztandaru w programie Photoshop CC z zastosowaniem warstw dopasowania (HSL) i masek warstw.
Zapraszam do zapoznania się z prezentacją zawierającą zdjęcia portretowe absolwentów Państwowej Szkoły dla Leśniczych w Białowieży. Nie wszystkie zdjęcia są podpisane. Mam nadzieję, że wspólnie znajdziemy brakujące informacje. Może ktoś z Państwa ma jeszcze zdjęcia i chciałby się nimi podzielić? Z góry dziękuję.
We wrześniu 2021 roku mija 30 lat od momentu przekazania sztandaru byłej Państwowej Średniej Szkoły Rolniczo-Leśnej w Żyrowicach pod opiekę Parafii pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Białowieży i w użytkowanie Technikum Leśnemu w Białowieży. Sztandar ofiarowała Żyrowicka Rodzina – byli pracownicy i uczniowie Szkoły funkcjonującej w latach 1924-1939.
Sztandar unikatowy – jedyny, na obecny moment, istniejący sztandar szkoły leśnej z okresu międzywojennego. Przetrwał okres drugiej wojny światowej, czasy komunizmu – chroniony, ukrywany przez wielu osób, odszukany po 50 latach na Białorusi.
Sztandar niepowtarzalny – zaprojektowany w stylu art déco w polskiej odmianie przez artystkę – graficzkę, projektantkę, malarkę Irenę Dybowską-Jasińską. Wyhaftowany ręcznie przez siostry ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo w Pelplinie. Arcydzieło sztuki hafciarskiej i narodowa pamiątka Kresów Wschodnich.